گفتوگو با کارگردان سریال «دیو و ماه پیشونی» | ما همگی یک کودک درون داریم؛ حواسمان هست؟
«حسین قناعت» کارگردان سریال «دیو و ماه پیشونی» ویژه کودک و نوجوان می گوید: سریال را با دغدغه کتابخوانی ساختم.
به گزارش شهرآرانیوز، حسین قناعت از آن دست کارگردان‌های بی‌حاشیه سینما و تلویزیون است که دغدغه کودکان و نوجوانان دارد و سال‌هاست که در این ژانر و برای این نسل می‌نویسد و فیلم می‌سازد تا بتواند با ساخته‌هایش، تاثیر خود را روی کودکان و نوجوانان بگذارد. این روزها او، سه‌شنبه‌ها با سریال دیو و ماه پیشونی در مقام کارگردان مهمان مخاطبان فیلیمو است. این سریال نخستین تجربه کاری‌اش در نمایش خانگی محسوب می‌شود و به همین بهانه با او درباره چگونگی تولید، انتخاب بازیگران، سختی‌های کار در این ژانر و دغدغه هایش گفتوگو کرده‌ایم.
گفتوگو را با سوالی درباره بازخوردهای سریال دیو و ماه پیشونی آغاز کنیم؛ بازتاب‌ها را مشاهده کرده‌اید؟
دیو و ماه پیشونی اولین سریال شبکه نمایش خانگی‌ام برای کودکان و نوجوانان است. در صفحات مجازی پیام‌های دلگرم‌کننده بسیاری از سوی خانواده‌هایی که چندین مرتبه سریال را دیده‌اند، دریافت کرده‌ام؛ و مهم‌تر از همه، خانواده‌هایی که پیام داده‌اند و گفته‌اند که بچه‌هایشان، با تماشای این سریال، به کتاب خواندن علاقه‌مند شده‌اند یا والدینی که گفته‌اند بچه‌هایشان از آن‌ها خواسته‌اند تا برایشان شاهنامه بخرند و این برایم افتخار بزرگی ست.
چه شد تصمیم به کارگردانی این افسانه کهن ایرانی گرفتید؟
این قصه توسط آقای مهرداد کوروش‌نیا نوشته شده بود و من بعداً به مجموعه اضافه شدم و فیلمنامه را بازنویسی کردم. سال‌هاست که برای کودکان و نوجوانان کار می‌کنم و در طول سال پیگیرم و مطالعاتم را درباره این نسل به‌روز می‌کنم. فیلم‌ها و انیمیشن‌های تولیدی را می‌بینم، کتاب‌های مناسب این سنین را می‌خوانم؛ و از سویی چون خودم از داستان‌نویسی وارد سینما شده‌ام و نوشتن را دوست دارم، ترجیح می‌دهم برای بچه‌های امروز، آثاری را بنویسم و کار کنم که بتوانم با آن‌ها ارتباط بهتری برقرار کنم؛ چون اگر در گذشته هر ۱۰۰-۵۰ سال نسل تغییر می‌کرد و تازه می‌شد، اکنون اگر نگویم هر روز، هر هفته، یا هر ماه جهان در حال تغییر و تازه شدن است. این روزها ما با بچه‌هایی روبرو هستیم که به گفته دوستی، از بدوِ تولد، پنجم ابتدایی هستند. کودکان و نوجوانان این نسل، به دلیل گسترش منابع تبادل اطلاعات، بسیار باهوش‌تر از کودکی و نوجوانی ما هستند و اگر بخواهیم با آن‌ها به گفتوگو بنشینیم و حتی سرگرمشان کنیم، با کار سختی مواجهیم و مجبوریم که به‌اصطلاح، به‌روز باشیم. در طول تقریباً ۳۰ سال کارم در سینما، اگر بخواهم ۳ تهیه کننده را به عنوان همراه و یار، نام ببرم، قطعاً یکی از آن‌ها، همین برادران یاری، تهیه‌کننده سریال دیو و ماه پیشونی خواهد بود، که از ابتدای بازنویسی تا تولید آخرین پلان، مشاور و همراهم بوده‌اند و جا دارد که همین جا از هر دو نفرشان تشکر کنم.
چه تحقیقاتی در تاریخ کهن ایرانی داشتید؟
من عاشق شاهنامه هستم و معتقدم که هر ایرانی اگر شاهنامه را مطالعه نکند، یک اتفاق بزرگ زندگی‌اش را از دست داده است. دلم می‌خواهد که بچه‌های هموطنم را -در صورت توان-به کتابخوانی و شاهنامه علاقه‌مند کنم، تا بتوانند تاریخ سرزمینمان را بیشتر بشناسند؛ چون در کتاب‌های درسی‌شان، متاسفانه، به این مسائل کمتر پرداخت شده است. دخترم کلاس هشتم است و وقتی کتاب‌های درسی او را با کتاب‌های درسی زمان کودکی خودمان مقایسه می‌کنم، بیشتر متاسف می‌شوم. لذا به عنوان یک فیلمساز، علاقه دارم که در آثارم، اگر شرایط فراهم بود، بچه‌ها را به کتابخوانی علاقه‌مند کنم تا اسطوره‌های کهن و تاریخ سرزمین‌شان را بیشتر بشناسند و خوشبختانه این سریال، علاوه بر سرگرمی، جای پرداخت این مسائل را داشت و از اینکه کارگردانی‌اش را انجام داده‌ام بسیار خوشحالم.
آیا فکر می‌کنید بیان این قصه برای مخاطب کودک و نوجوان جامعه، که هدف‌تان است، تاثیرگذار باشد؟
کودکان و نوجوانان امروز، از آنجا که به تصویر عادت کرده‌اند، به اصطلاح تصویری‌تر هستند. آن‌ها بیشتر از کودکی ما فیلم می‌بینند و با اینترنت و گوشی هوشمند در ارتباطند، در نتیجه با تصویر بیشتر آشنا هستند و ارتباط خوبی با اطلاعاتی که در فیلم و سریال‌ها وجود دارد، برقرار می‌کنند. این میان، آنچه بیشتر اهمیت دارد، این است که ما چگونه حرفمان را به آن‌ها منتقل کنیم تا نصیحت محسوب نشود و پیام‌ها را مثل قندی که در لیوان آب حل می‌شود، بپذیرند. به عنوان مثال، در سریال دیو و ماه پیشونی، ما وارد شهر قصه می‌شویم و صحبت از اسطوره‌هایمان چون آرش کمانگیر می‌کنیم یا با سندباد آشنا می‌شویم که یک دریانورد ایرانی بوده و خیلی‌ها ممکن است به واسطه فیلم انیمیشنی که سال‌ها قبل از تلویزیون پخش می‌شده، گمان کنند که او فردی خارجی است یا جایی از زبان ماه پیشونی، در مورد کوروش و منشور حقوق بشرش حرف می‌زنیم و از تقویم ایرانی که هنوز یکی از دقیق‌ترین تقویم‌های جهان است!
در انتخاب بازیگران چطور عمل کردید؟ حضور بازیگرانی که سابقه بازی در ژانر کودک دارند، کارتان را راحت‌تر کرده است?
شنیده‌ام که در کشورهای خارجی، برای انتخاب بازیگران این ژانر ۷-۸ صفحه قانون نوشته شده دارند و همه تولیدکنندگان فیلم برای کودکان و نوجوانان از آن قوانین تبعیت می‌کنند، اما متاسفانه در ایران، قانون مشخصی در این زمینه وجود ندارد و همین موضوع، سختی کار ما را بیشتر می‌کند. در ایران، بخش زیادی از بازیگران، متاسفانه تمایلی به بازی در آثار کودک و نوجوان ندارند و حتی اگر بخواهند هم، شاید نتوانند به تاثیر‌گذاری بازی در فیلم‌های ژانر بزرگسال باشند، لذا با احترام به نظر این بازیگران، ما همیشه سراغ عزیزانی می‌رویم، که خودشان را در فیلم‌های مشابه اثبات کرده‌اند. در انتخاب بازیگران این فیلم هم، باز مشاورت برادران یاری، کمک بزرگی برای به ثمر رسیدن بهتر کار بوده است.
مخاطب سریال شما چه گروه سنی هستند؟
ما همگی یک کودک درون داریم که متاسفانه در مملکتی زندگی می‌کنیم که سال‌هاست فراموش شده است؛ ولی این کودک درون نهفته، سبب می‌شود که حتی بزرگسالان هم به این ژانر علاقه‌مند باشند. ما سعی می‌کنیم برای همه اعضای خانواده فیلم بسازیم، مثل آثاری که کمپانی والت دیزنی تولید می‌کند. سریال دیو و ماه پیشونی را اگر همه اعضای خانواده با هم ببینند، قطعا لذت خواهند برد، بخصوص نیمه دوم سریال، که هیجان‌انگیزتر هم می‌شود.
این سوال بسیاری از مخاطبان سریال دیو و ماه پیشونی است که در چه لوکیشن‌هایی سریال را تولید کردید؟
بخشی در شمال کشور، شهر آمل که زادگاه من است و شهر سرخرود و روستای شاهکلای کلیج و بقیه هم در تهران و اطراف آن. بخشی از کار هم در کاروانسرایی نزدیک قم فیلمبرداری شده که مربوط به دوران ساسانی است و خوشبختانه سالم مانده و مرمت شده است. در شهرهایی که روز به روز، با ساختن برج‌های سر به فلک کشیده، چهره‌اش دارد تغییر می کند، پیدا کردن لوکیشن برای کار تاریخی سخت است، ولی خوشبختانه با پیگیری گروه تهیه و تولید و تدارکات، توانستیم لوکیشن‌های زیبایی را برای فیلمبرداری انتخاب کنیم.
آقای قناعت کار هنری و علاقه به ژانر کودک را از کجا شروع کرده‌اید؟
از اولین فیلمم «من و نگین دات کام» که متاسفانه اکران خیلی بدی هم داشت. با همه مشکلات این سال‌ها، که گاه از این سینما قهر کرده‌ام و باز برگشته‌ام، در مجموع دنیای زیبای کودکان و نوجوانان را دوست دارم و نوشتن فیلمنامه و ساختن فیلم برای این مخاطبان که پاک‌ترین و زیباترین موجودات روی زمین هستند، باعث می‌شود که همراه آن‌ها وارد دنیای تخیلی و فانتزی بشوم و دنیای تلخ و پر از دروغ بیرون را فراموش کنم.
فکر می‌کنید کدامیک از کارهایتان توانسته ارتباط بیشتر و بهتری را با بیننده برقرار کند؟
به جز یکی دو کار تلویزیونی و دو کار سینمایی، بقیه فیلم‌هایم را دوست دارم، ولی در میان فیلم‌هایم، اولین فیلمم من و نگین دات کام که خانواده‌ام، همسر عزیزم، خواهرانم و زنده‌یاد مادرم در ساختش، کمکم بودند و فیلم سینمایی «سلفی با رستم» که به زودی در سینماها اکران خواهد شد، جایگاه دیگری دارند و به اصطلاح دلی‌تر و عزیزتر از باقی فیلم‌هایم هستند. سریال دیو و ماه پیشونی هم به دلایلی که عرض شد و پیام‌های دلگرم‌کننده‌ای که از طرف خانواده‌ها گرفته‌ام، با سه‌شنبه‌های زیبایش، در این روزهای سخت، بسیار عزیز است و بسیار متفاوت با سریال‌هایی که قبلا ساخته‌ام.
سخن پایانی با خوانندگان دارید؟
جا دارد که بعد از قدردانی از زحمات همه گروه همراه در این پروژه تاریخی و سخت، از زحمات افتر افکت کار محترم، آقای عبدی، که با هنرش، باورپذیری تصاویر را بیشتر کرده است، نیز تشکر کنم.
متاسفانه تولید کار در ژانر کودک و نوجوان، در پلتفرم‌های ایرانی خیلی کم است. البته شنیده‌ام که قرار است یک پلتفرم اختصاصی کودک و نوجوان ایجاد شود، که خبر خوشحال‌کننده‌ای است. سریال ایرانی دیو و ماه پیشونی را تعداد عظیمی مخاطب از طریق پلتفرم‌هایی چون فیلیمو و… می‌بینند و اتفاقاً به دلیل سن مخاطبانش، بر عکس سریال بزرگسال، هر قسمت را چندین بار هم می‌بینند و با این حجم بیننده و مخاطب آماده در خانه‌ها، سوال اینجاست که اگر توزیع این سریال به پایان رسید، چند سریال دیگر، با قصه‌های ایرانی برای فرزندانمان آماده تولید و توزیع داریم؟
منبع: فیلیموشات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
